Grecia: la speranza è volata via. Una testimonianza da Atene

 da Atene - Marianella Kloka

Sono le otto e mezza di sera e fa ancora molto caldo. La gente continua ad arrivare in piazza Syntagma. Molte bancarelle vendono souvlaki, birra e bibite, come fanno sempre durante i festival. Sarà una lunga serata, fino a quando il Parlamento non terminerà le discussioni e voterà. Mando degli SMS agli amici per incontrarci e stare insieme. Ne trovo alcuni e cominciamo a parlare. Facciamo il giro della piazza e io fotografo gli striscioni. Saliamo la scalinata che porta al Parlamento. C’è tantissima gente. Vedo dei giovani seduti a parlare fuori dall’edificio, sotto gli oleandri, con un caffè in mano. Continuo a incontrare amici.

Sulla sinistra della strada principale fuori dal Parlamento vedo i black block. Non sono più di venti o trenta e portano già le maschere antigas. Chiamo mio fratello a Creta per raccontarglielo. Mi sposto verso la destra dell’edificio e vedo la polizia. Erano scomparsi nelle manifestazioni degli ultimi mesi; ora sono tornati e si muovono verso il Parlamento a ranghi serrati. Ancora una volta la polizia lo protegge.

I manifestanti si rivolgono a loro con gli altoparlanti: “Chiediamo alla polizia di andarsene. Siamo gente semplice, disoccupati, senza assicurazione sanitaria e siamo venuti per manifestare in modo pacifico contro l’austerity e ogni nuovo Memorandum. Per favore, andatevene.” L’atmosfera mi ricorda altri momenti del passato recente, momenti che pensavo di essermi lasciata alle spalle. Nel giro di tre minuti ci sono Molotov e lacrimogeni dappertutto. Non so che tipo di lacrimogeni ci abbiano tirato addosso, inseguendoci per venti isolati, ma mi bruciano ancora gli occhi. La manifestazione si è dispersa. Lo spettacolo è stato perfetto. La gente è scoppiata in lacrime di indignazione.

Questa è una sconfitta maggiore del nuovo Memorandum approvato in Parlamento e diventato legge. Le leggi si possono abrogare, cambiare o non applicare, se violano i diritti umani e la democrazia. La non collaborazione è già sicura e non sono solo io a dirlo. Sarà la gente a dirlo con chiarezza. Ricevere un colpo simile dalla polizia greca e dallo stato parallelo, sotto un governo che si dice di sinistra, fa volare via la speranza.

Sotto voce

I mezzi pubblici non sono più gratuiti. Non so cos’è cambiato rispetto ai giorni scorsi, visto che le banche sono ancora chiuse.

La posizione corretta dell’ex Ministro delle Finanze si è schiantata contro gli scogli dell’Unione Europea. E’ stato lui stesso a dirlo e lo credo anch’io: oggi l’economia è una cosa e la politica un’altra. E’ per questo che la discussione sul #Grexit deve cominciare subito, in modo aperto e senza paura. Forse la nostra unica speranza e quella di riorganizzarci con chi vuole resistere e servire questa causa. E sono molti.

La Presidente del Parlamento (che poche ore fa ha votato NO al nuovo Memorandum) risponde alle richieste della società civile insieme a Erik Tousain; stasera presenteranno i risultati del lavoro della Commissione sul Debito in un discorso pubblico.

Io ci sarò.

* Lo slogan della campagna elettorale di Syriza nel gennaio 2015 era “Arriva la speranza.”

 

Versione in greco:

Η ελπίδα πέταξε

Είναι 8.30 το βράδυ και έχει ακÏμα πολÏ ζέστη. Η πλατεία Συντάγματος γεμίζει συνεχÏς. Δεκάδες πάγκοι πουλάνε σουβλάκια και αναψυκτικά, Ïπως στα πανηγÏρια. Θα το ξενυχτήσουμε απÏψε, μέχρι να ολοκληρωθεί η συζήτηση στη Βουλή και να ξεκινήσει η ψηφοφορία, έχουμε καιρÏ. Να στείλουμε κανένα sms σε φίλους να δοÏμε αν είναι ήδη εδÏ να περάσει η Ïρα με καμιά κουβέντα; Βρίσκω μερικοÏς και αρχίζουμε τη συζήτηση. Παράλληλα περιφερÏμαστε στην πλατεία φωτογραφίζοντας τα πανÏ. Ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια. ΠολÏς κÏσμος και στο δρÏμο έξω απÏ τη Βουλή. Πλησιάζουμε στο χÏρο ακριβÏς έξω απÏ το ΚοινοβοÏλιο. Κι άλλοι γνωστοί και φίλοι, κάθονται με τον καφέ στο χέρι στις διάφορες γωνιές κάτω απÏ τις πικροδάφνες και μιλάνε.

Στην αριστερή πλευρά πάνω στο δρÏμο έχει κάνει την εμφάνισή του το μαÏρο μπλοκ. Φοράνε ήδη αντιασφυξιογÏνες μάσκες. ΕιδοποιÏ την αδερφÏ μου παρÏλο που βρίσκεται στην Κρήτη. ΑπομακρÏνομαι απÏ εκεί και πάω απÏ τα δεξιά της Βουλής. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ (που τους τελευταίους μήνες είχαν εξαφανιστεί απÏ τις διαδηλÏσεις μας) κάνουν Ïλο και πιο αισθητή την παρουσία τους. Îρχονται και άλλες και μπαίνουν μπροστά το ΚοινοβοÏλιο. Η αστυνομία προστατεÏει ξανά τη Βουλή; Οι διαδηλωτές τους βλέπουν. «ΠαρακαλοÏμε τις διμοιρίες των ΜΑΤ να απομακρυνθοÏν απÏ το χÏρο της διαδήλωσης. Είμαστε απλοί άνθρωποι, άνεργοι, ανασφάλιστοι, έχουμε έρθει να διαμαρτυρηθοÏμε ειρηνικά γιατί δεν θέλουμε άλλα μνημÏνια, δεν θέλουμε άλλες πολιτικές λιτÏτητας. Σας παρακαλοÏμε φÏγετε απÏ το χÏρο της διαδήλωσης». Ο αέρας θυμίζει άλλες εποχές, κοντινές μας, που πίστεψα Ïτι τις αφήσαμε πίσω. Μέσα σε 3 λεπτά ξεκίνησε η ρήψη μολÏτοφ και δακρυγÏνων. Δεν ξέρω τι ήταν αυτÏ που μας έριξαν με τÏση μανία, κυνηγÏντας απλÏ κÏσμο κάθε ηλικίας 20 τετράγωνα πιο κάτω απÏ το ΣÏνταγμα. ΤσοÏζουν ακÏμα τα μάτια μου. Η διαδήλωση διαλÏθηκε. Η ορχήστρα εκτέλεσε το έργο με μαεστρία και το πλήθος ξέσπασε σε κλάματα αγανάκτησης. Μας έστειλαν στα σπίτια μας με συνοπτικές διαδικασίες.

Είναι μεγαλÏτερη αυτή η ήττα απÏ το νέο ΜνημÏνιο που πέρασε στη Βουλή. Το ΜνημÏνιο είναι νÏμος και οι νÏμοι καταργοÏνται ή τροποποιοÏνται ή απλά δεν εφαρμÏζονται, αν καταστρατηγοÏν τα δικαιÏματα των ανθρÏπων και τη δημοκρατία. Η μη συνεργασία είναι δεδομένη πλέον σε αυτÏ το ΝÏμο και δεν το λέω εγÏ, θα το πει ο κÏσμος. Îμως τέτοιο χτÏπημα απÏ την Ελληνική Αστυνομία και το παρακράτος με κυβέρνηση που ισχυρίζεται Ïτι είναι αριστερή σου ξεριζÏνει την ελπίδα. Η ελπίδα πέταξε.

 

Ψιθυριστά

Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν είναι πλέον δωρεάν. Δεν ξέρω τι άλλαξε απÏ τις προηγοÏμενες μέρες εφÏσον οι τράπεζες εξακολουθοÏν να είναι κλειστές.

Η ολÏσωστη ρητορική του πρÏην ΥπουργοÏ ΟικονομικÏν προσέκρουσε στους βράχους της Ε.Ε. Το λέει και ο ίδιος και το πιστεÏω κι εγÏ: άλλο η σημερινή πολιτική, άλλο η οικονομία. Γι αυτÏ η συζήτηση για την έξοδο απÏ το ευρÏ πρέπει να γίνει άμεσα, ανοιχτά και χωρίς φÏβο. Îσως είναι πλέον η μÏνη μας ελπίδα ανασÏνταξης. Με Ïσους θέλουν να μείνουν και να την υπηρετήσουν και δεν είναι λίγοι.

Η ΠρÏεδρος της Βουλής μαζί με τον Ερίκ Τουσέν ανταποκρίνονται σε ένα αίτημα της κοινωνίας των πολιτÏν: ανοίγουν σήμερα σε δημÏσια συζήτηση τα χαρτιά του πορίσματος της επιτροπής αλήθειας χρέους.

Θα είμαι εκεί.